De Duimenrace van 2008

Zaterdagmorgen 13 september stonden we in alle vroegte klaar om alle koppels de laatste instructie en een survival pakket mee te geven en de tijd te klokken. Als verrassing hadden we een assortiment van lastige attributen uitgestald. Als dit handicap de hele lift werd meegesleept waren er bonus minuten te winnen. Zo kon er o.a. gekozen worden uit; een pannenset, paarse opblaaskrokodil, kinderfietsje, een set bowlingballen of een rollator.

Zes koppels zijn er uiteindelijk gestart en voor we het wisten zat het eerste koppel alweer in Friesland!, we hadden verwacht dat de hele trip veel meer tijd in beslag zou nemen maar het ging bij de meeste duimenraces in een razend tempo. Als bewijsmateriaal moest er een foto van het gemeentebord van Muiden gemaakt worden en van een typisch Friese plaatsnaam op zo’n gemeentebord. Ook kregen de lifters een quiz mee waar weer bonuspunten mee behaald konden worden.

Vanuit café Swaf werden de koppels gevolgd en hun locatie aangegeven op een grote kaart. Alle verse foto’s van de binnengekomen lifters waren direct te zien op een scherm zodat iedereen heerlijk kon meegenieten van de geweldige avonturen. Een topper was toch wel het avontuur van de twee nonnen (Marian en Margreet) die o.a. tussen de koeien liepen, een lift van een koster hebben gehad en uiteindelijk ook nog werden aangehouden door de Rijkspolitie.

Naar beneden scrollend lees je de avonturen van drie koppels waaronder de winnaars van 2008;
Ron en Claudia, nogmaals gefeliciteerd!

Meer foto’s kun je zien in onder menu >  fotoalbum

De uitslag van 2008

Liftverslag van Pien en Michel

7.00 uur opgestaan, ontbijten met de kids, die waren al vroeg wakker…..zelf slecht geslapen…spanning? Oma kwam om 8.00 uur te oppassen.

Op naar Swaf……8.30 vertrektijd genoteerd. Toen zagen we de twee nonnekes aan komen lopen, en zijn we nog even blijven hangen. (dit zou ons eind van de dag nog opbreken…..we vertrokken 5 minuten later! 😉 ) We namen wel de paarse krokodil mee, die staat daar….60 minuten bonus!
Lopend naar de A7….alle autoos leken wel naar Amsterdam te gaan! Toch gekozen voor de route met de klok mee! Na 15 minuten werden we meegenomen door een mevrouw die haar zoon naar het werk in Hoorn had gebracht….ze kwam zelf uit Oost-woud. Gelukkig bracht ze ons een afslag verder, nl. Middenmeer. daar konden we ook even onder het viaduct schuilen voor de regen. Een bordje Sneek werd gemaakt. ( We hadden 2 rollen met kastenpapier en een hele dikke stift mee om gemakkelijk bordjes te kunnen maken!) binnen 5 minuten stopte een auto met weer een mevrouw, haar dochter en een atletiektrainer.(uit HH’waard.) Ze gingen naar Assen voor het Nederlands kampioenschap. Bij knooppunt Joure zette ze ons voor de rotonde eruit….dat werd nog even lopen naar de rotonde door de berm. Op de snelweg was het te gevaarlijk om autoos te doen stoppen…dus we gingen over de snelweg naar het dorp. Dat kwam goed uit, konden we meteen het Friese naambordje op de foto zetten! Met krokodil!
Op de bushalte bij het restaurant hadden we binnen 5 minuten weer een lift van een jonge gast….(dat gaat echt snel dachten we, het zonnetje was inmiddels doorgebroken….heerlijk!)

Het bleek een semi-prof wielrenner te zijn, Wouter Heiligenberg….als je hem googled krijg je veel hits. Hij moest naar Utrecht, trainen met een vriend. Aanvankelijk zou hij ons bij Almere afzetten, maar het regende weer zo hard dat hij besloot ons af te zetten bij DIEMEN!!!! Dat kwam voor ons weer heel mooi uit! Helemaal tot aan Diemen werden we gebracht….konden weer meteen een foto van het plaatsnaambord maken, en het bordje A’dam/ Hoorn klaarhouden. Weer vrij snel een lift van een Turkse man, die onderweg was naar A’dam Sloterdijk voor zijn auto…APK of zoiets…

Vanf A’dam/sloterdijk moesten we even lopen naar de oprit van de snelweg…..we beseften dat we niet eens tijd hadden genomen om te eten en te drinken….nu maar even dan.

Bij de oprit, het is toch niet te geloven..weer snel meegenomen door twee mannen die vanuit Haarlem op weg waren naar, jawel Friesland….we zouden nog een rondje kunnen doen vandaag! Ze waren gestopt vanwege ons spandoek dat we meehadden…als we een hanekam of zo hadden waren we zeker niet meegenomen….tsja! Hoorn werd onze eindbestemming….even naar Swaf gebeld dat we eraan kwamen. Na een kwartiertje door de stad lopen met de paarse krokodil, werden we geklokt om 13.15. Kortom, volgens ons kon het bijna niet sneller…..Helaas hadden we een of twee vragen van de Quiz tekort goed beantwoord, waardoor we overall op 5 minuten tweede werden. Het moest zo zijn….als je alles van tevoren weet. Misschien hadden we iemand moeten bellen onderweg om de vragen op te zoeken, maar we waren veel te geanimeerd in gesprek met de chauffeurs steeds, dus kwam het niet in ons op.

Oma was blij dat we niet heel laat in de avond thuis kwamen…Beetje loof gingen we ’s avonds weer naar Swaf waar de biertjes goed smaakten…en de sigaretten ook!!!!Wij hebben een leuke dag gehad, en genoten erg van het gegeven dat mensen bereid zijn je te helpen, als dat nodig is. Heel fijn om te ervaren dat dat toch nog zo is!!De organisatie was goed geregeld, waarvoor dank! Alleen jammer dat Nico ’s ochtend Swaf niet open had voor een bakje leut….;)Groetekes, Pien en Michel.

Liftverslag van Romy en Christel

Duimenrace van Kristel en Romy (mystery guest) – 13 september 2008

We waren wel een stelletje mutsen met zoveel spullen als er in onze tassen zaten (hier overigens niet nader te benoemen, anders staan we echt voor aap). “Net of we een wereldreis gaan maken naar nog niet eerder ontdekt gebied.” “Ja, alleen blijven we gewoon in Nederland waar je bij elke winkel op de hoek alles kunt kopen wat wij in onze tassen hebben gepropt.” “Maar ’t blijft toch spannend!”
Tegen 9:30 uur arriveerden wij, ietwat nat maar werkelijk overal op voorbereid, bij Swaf.
Daar stonden Marc, Dorine, Wout en Angelique ons in de regen al op te wachten met het eerste-hulp-bij-liftersproblemenpakket en hun rommelmarktje. Vol goede moed en ietwat zenuwachtig vertrokken wij, met onze handicap Skippy, om enkele meters verderop concurrenten Klaas en Herman relaxed aan de koffie met gebak te zien zitten.
Na een korte stop bij de snoepkraam kon het feest echt gaan beginnen. Bordje schrijven, blij kijken, duim omhoog, bordje omhoog, ‘oh my god we lopen op de snelweg!’ De eerste lift kregen we van een heel aardige en gezellige mevrouw die deze dag bij haar zus in Friesland op bezoek zou. Wij mochten mee richting Friesland, maar dan moesten we ook even mee naar haar huis in Middenmeer om de cadeautjes op te halen. Geen probleem! Onderweg alle do’s en dont’s over liften geleerd en dat je vooral niet moet gaan staan waar wij onze eerste lift probeerden te scoren…. oeps.
Ze was zelfs zo fanatiek met onze quizvragen en opdrachten dat we bij het plaatsnaambord Kornwerdersand op de foto moesten én ook nog eens bij het eerste de beste huis in het dorpje uit de auto werden gekickt om aan te bellen om het inwoneraantal te checken. Het Friese plaatsnaambord in the pocket en het overleven van onze eerste lift werden gevierd met een koppie en een gebakkie in Zurich.

Toen we weer verder wilden, kwamen we op de parkeerplaats van het restaurant een concurrentenkoppel tegen (Annemiek en zus). Zij waren een half uur later vertrokken dan wij, dus wij moesten maken dat we wegkwamen! Op de parkeerplaats hebben we dan ook best wat mensen aangesproken, bij wat juppen uit Muiden gesmeekt om ons mee te nemen (het had zo mooi kunnen zijn) en uiteindelijk ingestapt bij 3 ietwat vage mannen die geen idee hadden hoe ze zouden rijden naar hun tante in Hoogeveen.
Doe ons dan maar via Joure! Al met al maar wat blij dat we niet zo lang bij ze in de auto hoefden te zitten, want ontsnappen was geen optie (help we zitten niet bij de deur en skippy ligt achterin). Dropje dan maar?! Bij knooppunt Joure mochten we bij de Mac Donalds uitstappen en gingen we op zoek naar onze volgende lift.

Lief lachend met onze nieuwe bordjes stonden we daar langs de weg, stopt er aan de overkant een auto en stappen daar Klaas en Herman uit en gaan ons een beetje lopen plagen. Echt supergrappig dat we ze weer tegenkwamen, want we waren op dezelfde tijd vertrokken uit Hoorn.
Uiteindelijk bleken zij eerst via A’dam gereisd te zijn en nu dus alleen nog maar over de dijk te hoeven!! En wij moesten gewoon het hele rondje nog….. Gelukkig mochten we na niet al te lang wachten weer bij iemand instappen (achteraf maar goed ook, want Annemiek en zus zaten ons alweer op de hielen).
De man die ons mee nam naar Lemmer vond het helemaal leuk, want hij zat vrij veel op de weg maar had al in geen jaren meer lifters gezien. Die man ook weer een leuke dag en wat te vertellen bij de eerst volgende verjaardag!

Ons volgende doel was Lelystad. Dat was het eigenlijk al vanuit Joure, maar soms moet je je doelen iets bijstellen, dus met Emmeloord op ’t bordje maakten we meer kans. En jawel, alweer een man waarbij we mogen instappen. Rotterdam was zijn eindbestemming, maar meerijden tot Emmeloord was geen probleem.
Al pratende lieten wij Lelystad en Almere vallen en toen hij dat hoorde wilde hij ons ook wel in Almere afzetten. Wij vonden uiteraard alles best, want hoe dichter bij Muiden hoe beter!
Uiteindelijk besloot deze beste man wel via Amsterdam te willen reizen en heeft ons zelfs helemaal naar het plaatsnaambord van Muiden gebracht en ons daarna weer op de oprit van de snelweg afgezegd.
Briljant dus!
Bij Emmeloord zagen we trouwens twee nonnen langs de weg lopen, dus wij gingen even sms-en met de organisatie. Bleken deze nonnen ook mee te doen, dus wij vonden het helemaal leuk dat we ze hadden ingehaald!
Achteraf hoorde wij dat ze niet veel later, ter hoogte van Emmeloord, door de politie zijn opgepakt.
Bij Muiden gingen wij eens rekenen, want we konden misschien nog wel een goede tijd neerzetten. Maar een lift krijgen in Muiden bleek niet zo gemakkelijk. De meeste mensen gingen namelijk niet de goede kant op…. Wij waren dan ook helemaal blij dat we een Deen vrachtwagen zagen, want tja, die gaan richting Hoorn.
Wij enthousiast zwaaien, springen en naar ons bordje wijzen, rijdt ie al sorrygebarend door. Vlak daarna kwam een Simon Loos vrachtwagen, maar die moest op het industrieterrein zijn en nam ons dus ook niet mee. Dus wij maar weer vrolijk verder liften.
En jawel….. zien we opeens gewoon nog een Deen vrachtwagen. Wij weer juichen en springen, geeft’ie een signaal dat’ie gaat stoppen. We waren helemaal door het dolle….. ‘We mogen met een vrachtwagen mee!!!’. Bleek het dezelfde chauffeur te zijn die eerder was doorgereden.
Hij nam nooit lifters mee en mocht eigenlijk in deze vrachtwagen geen bijrijders mee van meneer Deen en al helemaal geen 2 mensen op één stoel. Maar goed, die boete wilden wij wel riskeren. Hij bleek de eerste afslag er af te zijn gegaan en is teruggereden, want hij vond ons zo enthousiast en leuk dat’ie ons niet kon laten staan. Onze held!!
Nadat hij ons bij de spoorwegovergang in Hoorn uit heeft laten stappen, mocht hij al onze dropjes hebben en hebben we hem een biertje in Swaf beloofd. En wij zijn helemaal idolaat en hyper door de stad gaan rennen, op weg naar de finish….. Nou dat is zo’n beetje ons verhaal! We hebben het dus in 5 liften gered, hebben geen tijd gehad om onderweg te eten of te drinken en zijn 4e geworden van de 6 koppels.

Maar wat een sensatie, zo’n kick om meegemaakt te hebben. Het is net of je de hele dag in de achtbaan hebt gezeten, zoveel adrenaline gaat er door je heen.
En wat geweldig, al die verhalen van wat de andere koppels en de organisatie hebben meegemaakt en hoe bizar dat je elkaar onderweg toch nog tegen kunt komen, ook al vertrek je op een heel ander tijdstip en mag je zelf de route bepalen. Superbedankt voor deze geweldige dag!!

Liftverslag van Claudia en Ron

10.30 inchecken, driewieler uitgekozen als handicap (in goede staat terug dan 1 uur aftrek) 10.45 vertrek, dus eerst even een kopje koffie drinken in de winkel, en de meegekregen opdrachten doorlezen.
Een voorlopig laatste x naar de wc, en lopen maar. 10.05 komen we aangelopen bij het parkschouwburg en zien een geel busje die de dijk op wil rijden. Wij roepen en zwaaien met onze bordjes P’rend en A’dam.
De bestuurder (Jerry) en zijn zoontje zien ons en stoppen. Hij ging naar Volendam en ja hoor we mochten wel mee rijden achter in de laadruimte. Top natuurlijk, zo snel hadden we geen 1ste lift verwacht. 10.10 Ik (Claudia) ben echt kotsmisselijk, was even vergeten dat ik altijd wagenziek ben bij anderen in de auto.
Rij dus ook meestal zelf en stap verder nagenoeg alleen bij Ron in de auto maar dan wel voorin.
De misselijkheid wordt met de bocht of hobbel erger, en ik heb geen idee of ik deze dag ga doorkomen zonder kleerscheuren, maar ik ga niet meteen opgeven dus we gaan gewoon verder.

Jerry zet ons af bij Monnickendam want dat is volgens hem een perfecte liftplek naar A’dam. Dat blijkt een beetje tegen te vallen want de meeste mensen gaan daar Volendam in, maar gelukkig stop er een vriendelijke dame met haar kindje in een opel Astra, en die brengt ons een afslag verder bij P’rend. Hopelijk gaat het hier beter. En ja, al heel gauw stopt er een jonge man (ca25) Hij werkt bij Ernst en Young, is net op vakantie geweest naar Zuid Afrika, heeft net een huis gekocht die waarschijnlijk over een jaar klaar is, en gaat over 2 weken naar India naar zijn zus. Hij vertelt dat hij “vroeger” in zijn studententijd ook veel gelift heeft dus het leuk vind om ons te helpen.
Hij brengt ons naar de benzinepomp bij IJburg. Hier is het een stuk moeilijker om een auto te laten stoppen, we staan in de regen bij het stoplicht rechtsaf de snelweg op. Na een heleboel schuddende, wegkijkende of middelvinger opstekende mensen in auto’s halen we ons spandoek maar te voorschijn.
Hierop reageert een man in een Ferrari maar die moest over een half uurtje bij zijn zoon op verjaardagsvisite zijn dus heeft geen tijd. Jammer want we hadden graag gezien hoe hij ons met driewieler in zijn auto had willen krijgen.
Maar gelukkig stopt er kort daarna een hele leuke, vrolijke en goedlachse vrouw in een blauwe beatle VW.
Ze kwam uit Heerlen, woonde in A’dam en ging naar haar moeder in Soest. De opdracht “een foto van het plaatsnaam bord MUIDEN” was geen probleem, ze ging gewoon met ons de snelweg af, reed naar het bord, ging even verderop stil staan zodat wij eruit konden en nadat we de foto’s hadden gemaakt stapten we weer in en bracht ze ons naar de BP op de weg naar Almere. ’s Avonds had ze een tuinfeest en ze vond het prachtig om met dit verhaal aan te kunnen komen.
Bij de PB sprak Ron een jonge man aan die net klaar was met tanken, zijn vriendin zat in de auto (een Renault Kangoo) en vroeg hem of hij naar Almere of Lelystad ging. Hij vond het heel jammer maar hij ging naar Friesland (Koudum). Wij blij natuurlijk want we mochten meteen mee, Ron haalde koffie en een appelsapje voor onze meenemers, en we mochten weer plaatsnemen op de laadruimte van een auto. Deze keer met open zicht naar voor, maar mijn wagenziekte kwam als nooit tevoren terug.
Bip en Robbin dachten meteen mee, Bip deed haar raam open en ik kreeg kauwgum van haar. Toen we lekker in gesprek raakten kon het weer een beetje zakken. Ze waren op weg naar een feest van de oma van Robbin die 89 of 90 werd, daar waren ze het niet helemaal over eens. Toen we bij Koudum aankwamen brachten ze ons een dorp verder, dat was iets verder dan we allemaal hadden gedacht maar ze het deden het toch.
Dus we stapten uit op de rotonde voor Workum.

Even de weg af om een foto te nemen van het plaatsnaam bord van Workum (een echte friese plaatsnaam), en bij een werk aan de weg geplast op een chemisch toilet.
We besloten naar de benzinepomp te lopen die iets van de weg af lag, maar daar kwamen we niet eens aan, want Hessel stopte met zijn VW golf voor ons. Die begon meteen volop te praten, hij werkt in de kaasfabriek in Bolsward in 5 ploegen diensten, zit nog 1 dag in de week op school want wil wel groeien in het vak.
Leuke vlotte knul die volop in het leven staat.
We vragen of hij een bepaalde winkel op een industrie terrein kent, en jawel hoor hij brengt ons voor de deur. Deze winkel is van vrienden van ons, dus we gaan even naar binnen om een kop koffie te drinken, en in alle rust even de vragen lijst door te nemen. Korte tijd later lopen we naar de weg terug, en binnen no time stopt Pierre Reijns in zijn blauwe Renault bij ons. Hij komt uit Kornwerderstrand, en kan dus een aantal vragen voor ons beantwoorden. Hij brengt ons naar de slagbomen van de afsluitdijk, die toevallig nog naar beneden zijn.

Wij met goede moed zoveel mogelijk auto’s langs, maar niemand heeft plek en op het moment dat de slagbomen omhoog gaan zegt een oude man dat ie al lang genoeg heeft stil gestaan heeft en niet van plan is nog meer tijd te verspillen. Toen zakte de moed ons even in de schoenen, aangezien we wisten dat er al 1 koppel binnen was. Er was een kleine inham gemaakt naast de weg waar we op gingen staan met de bordjes Den Oever en Hoorn. Binnen een minuut stopte er een Peugeot station en we mochten instappen.
Een heel leuk / lief stel, Anne-Jan en Lieke Woude. Ze zijn op weg naar A’dam, hun oudste van 5 kinderen is jarig en wordt 27, en dat combineren ze met een bezoek aan de zieke vader van Anne-Jan, en evt. nog ander familie bezoek. Beide zijn leerkracht, en door werk ooit verhuist naar Friesland.
Bijna bij Hoorn wil Anne-Jan weten waar we moeten zijn, en wij vertellen dat we enorm blij zouden zijn als hij ons bij het parkschouwburg af kan zetten. Dan kunnen zij zo via de dijk weer naar de snelweg. Nou dat was geen probleem. Dus wij stapten uit op dezelfde plek als we onze 1ste lift zijn ingestapt.
Half rennend richting Swaf, maar ik moest zo nodig plassen, dus even een pitstop bij de winkel en toen door. 14.50 geklokt in Swaf.
We bleken het derde team te zijn op dat moment. Na veel spannende uren praten met “lotgenoten” en wachten kwam dan ’s avonds rond 23.00 uur in Swaf het verlossende woord.
We hebben gewonnen op 5 min afstand van nr. 2.
Dit was zo’n fantastische ervaring, we gaan volgend jaar onze titel zeker verdedigen!!!

Groeten van Ron en Claudia. (Team 3)

De flyer van 2008:

Voor foto’s van 2008 kun je hier klikken.