Duimenrace 2013 ging van start met 11 enthousiaste koppels. Eerst een bakkie koffie met oude wijvenkoek of een ‘bol’ beskwietje
Het weer kon deze dag beter maar het mocht de pret niet drukken. Om dat het thema OUD was hebben we Jaap Bronkhorst van Stichting Oud Hoorn bereid gevonden het startschot om 10:00 uur de lossen. Stichting Oud Hoorn had voor de winnaars twee leuke boekjes meegenomen. Dit keer konden de deelnemers ook weer ‘handicaps’ meenemen. Dit zijn grote, onhandige voorwerpen waarmee (afhankelijk van het fomaat of gewicht) bonusminuten gewonnen kunnen worden. Het team van Jan Jaap en Lean ging met een strijkplank de deur uit en kwam aan het einde van de dag met TWEE planken terug…. Je maakt wat mee. Rond een uur of 1 was dit team live in de 3FM uitzending van Timor open radio. Vier koppel zijn linksom gaan liften en de rest ging richting Den Oever.
Een koppel is het helaas niet gelukt om het rondje te liften; Suzan en Sandra hebben wel alle knooppunten rondom Utrecht uitvoerig bestudeer en zijn uiteindelijk in Amersfoort op de trein gestapt. Bij toeval zaten ze met team ‘Sjon en Jacqueline in de zelfde coupé. Het enige verschol was dat zij het rondje wel al hadden gelift en NIET voor de trein hadden betaald…
De foto’s van dit jaar kun je vinden onder menu > fotoalbum
Hieronder een verslag van de winnaars; Angela en Anouk (Team Thumbs Up)
Gevolgd door het verslag van Petra en Judith (De kromme teentjes)
Zaterdag 14 september 2013, Duimenrace 2013.
De weersvoorspellingen waren slecht, veel regen en de twijfel was groot bij ons team; Thumbs Up, maar we gingen en het weer viel mee. Angela voor haar vierde editie en Anoek maagdelijk, stonden wij om tien uur aan de start voor de 6e editie van de Duimenrace met als thema OUD. Een handicap namen we niet mee, het is allemaal al lastig genoeg. Toen om tien uur het startschot klonk, schoten wij weg, met nog een heel aantal andere stellen. Lopend liepen we langs de markt en de Veemarkt om op de hoek een lift te vragen aan de chauffeur van het elektrische treintje dat de rondritten in Hoorn verzorgt. Met deze lift “stoven” we in 400 mtr wel 4 concurrenten voorbij en was de toon gezet.
Op de hoek bij het Keern hielden we de auto van Hans aan met de vraag ons een stukje op weg te helpen. Hoewel Hans op weg was naar Utrecht vond hij het niet erg om ons naar het eerste pompstation te brengen op weg naar de Afsluitdijk. Daar troffen we Urjan Poerink, hij was op weg naar een Friese Staten inzake de monumentendag en bracht ons helemaal naar Bolsward, ook hielp hij ons nog met wat quizvragen. In Bolsward spraken wij Jeroen aan, een vrijwilliger van de St. Pantera, hij raakte niet uitgepraat over deze fantastische stichting en bracht ons tot Wolvega. Henk Drenth (met een H want een echte Drenth heeft een H op het end) was onze volgende chauffeur, deze 62 jaar oude dansleraar was op weg naar zijn ouders bracht ons naar het centrum van Meppel, waar wij als eerst aankwamen bij De Beurs voor een lekker kopje thee en een broodje kroket.
Hier vonden wij een “oude man” van 81 (maar woensdag over een week word ik 82!), helaas zonder ID-kaart maar toch maar op de foto gezet. Het wegkomen uit Meppel duurde iets langer maar uiteindelijk sprongen we bij Memo in de auto, die ons een lift gaf tot Nunspeet. En toen leek de koek een beetje op, het vinden van een lift was hier bijzonder lastig, dat hadden we nog niet echt meegemaakt deze dag.
Na ongeveer 20 minuten vragen en zoeken spraken we Wim en Sjanie aan. Zij vonden het prima om ons weer op weg te helpen, maar deden veel meer dan dat, want Wim is al 77, dus bonuspunten en laten ze nu ook nog een cassetterecorder in de auto hebben, zodat wij de opdracht met het bandje konden luisteren. Kortom een zeer vruchtbaar ritje tot Amersfoort.
Hier aangekomen spraken we John aan, in zijn gele bus was hij op weg naar Amsterdam en wij mochten meerijden. Maar wij moesten tussendoor nog naar Spakenburg voor de opdracht, wij vergaten op tijd uit te stappen en zagen het bord Spakenburg al boven de weg hangen. John aarzelde geen moment en stuurde vanaf de linkerbaan zo de afrit op, om ons even naar het kombord te brengen en ons weer verder mee te nemen richting Amsterdam. Bij Muiden stapten we uit en gingen we op zoek naar een lift voorbij Amsterdam. Helaas waren de meeste mensen op weg naar Amsterdam of gingen de verkeerde kant op.
Toen werden wij aangesproken door masseurs Maaike en Peter uit Wormer, zij zagen een bekend gezicht uit Wormer en waren meteen bereid om de achterbank voor ons vrij te maken en ons naar de benzinepomp bij Zaandam te brengen. Daar troffen we Sjaak, die van het werk kwam en op weg was naar Nibbixwoud, hij bracht ons tot in de binnenstad van Hoorn. Op het Achterom liepen we het bejaardentehuis in om te kijken of we nog een “oud” persoon met ID konden fotograferen maar de portier stond niet achter ons plan.
Wij liepen door naar de Rode Steen en keken richting Swaf om te zien of er al iemand binnen was, wij moesten namelijk nog de opdracht van de oude krant uitvoeren.
Op het Grote Oost vonden wij een brievenbus die al enige tijd niet geleegd was.
Anoek plukte deze leeg tot we een krant met een datum in augustus vonden. En toen…… rennen naar Swaf, waar we als eerste binnen kwamen. Hoera !!!! Bij de prijsuitreiking bleek dat we niet alleen de snelheidsprijs hadden gewonnen maar ook de Duimentrofee. Wat een feest.
Graag willen wij al onze 10 liften bedanken, voor het meenemen, omrijden, hulp bij de quiz etc. Verder willen wij de organisatie bedanken die er elk jaar weer iets origineels van maakt. Bedankt !!
Tijdens een ouwe bak koffie en plakkie ouwewijvenkoek (geheel in stijl)in Swaf tactiek besproken: na startschot geen attibuten pakken, maar rennen!!! Dat hebben we 100 meter volgehouden om vervolgens de eerste de beste stokoude man te bevelen zich door ons te laten vastleggen met zijn identiteitsbewijs (hijghijg).
De eerste lift was snel geregeld, de tweede en derde ook zonder veel pijn en moeite dus we zagen onze naam al glanzen op de bokaal. Met de derde lift scoorden we onze eerste bonuspunten; een oldtimer te pakken! Twee nette heren op leeftijd lieten ons plaats nemen achterin hun oude eend. Een achterbank was teveel gevraagd, dus de een met de billetjes op een tas met wasgoed en de ander op een kratje bier. Het kon de pret niet drukken. Al hobbelend en schuddend sleepte het arme oude gele eendje ons dapper de winderige dijk over. Met een dik Duits accent kletste de heren ons de oren van het hoofd. Het verhaal werd ook nog eens stevig overstemd werd door het kwaken…uhh…loeien.. uhh ronken..of ehh…nou in ieder geval ‘lawaai’ van het zwoegende eendje. Gevolg: bonuspunten voor het fotograferen van het monument op de dijk gemist.
